Liebster award!

Jongens, ik ben gewoon drie (ja DRIE) keer genomineerd voor de Liebster award. Het werd tijd dat ik mijn dank daarvoor eens liet blijken en er wat mee ging doen, dus bij deze. Omdat er een aantal dezelfde soort vragen tussen zaten zijn het wat minder dan 33 vragen geworden omdat jullie het denk ik niet zo leuk vinden om twee keer dezelfde vraag beantwoord te zien worden. Bovendien vind ik het niet zo leuk om twee keer dezelfde vraag te beantwoorden. Dus daar doe ik niet aan. Lees verder om mijn antwoorden te zien en wie ik heb genomineerd!

Mijn fiets

Is denk ik kapot. Toen ik gisterochtend met de fiets naar de Overtoom moest, viel de ketting voordat ik hem uit de schuur had gehaald er al 3 keer vanaf. Ja echt. Tussen de schuur en de straat heb ik de ketting er dus 3 keer opgelegd. Want ja, dat kan ik. Maar gedurende de rit moest ik nog een aantal keer mijn fietsenmakerskills showen, aangezien mijn fiets besloot niet mee te werken. Ik werd in de steek gelaten door mijn dierbare, door wind en regen, liefste fiets.

Na een aantal keer het proces van ketting eraf vallen & er weer op leggen te doorlopen werd ik nogal gek. De kettingkast frusteerde me. Dus, eerste plan was om mijn kettingkast open te laten staan. Slecht plan. Want nog geen 50 meter verder kwam mijn kettingkast tussen mijn wiel.Uit frustatie heb ik vervolgens mijn kettingkast er vanaf gerukt.

Nog slechter plan.

Mijn fiets deed nog gekker dan 'ie al deed. Dus toen heb ik mijn fiets maar voor straf bij een tramhalte gezet en ben ik overgestapt op de tram. Met een aantal scheldwoorden die ik jullie bespaar zette ik mijn fiets opslot, loop de trap richting de tram naar boven. En zie daar de tram voor mijn neus wegrijden.

Het was een mooie ochtend.

 

Nu vragen jullie je natuurlijk af hoe het gaat met mijn fiets. Ik moet eerlijk zeggen: geen idee. Ik heb hem 's avonds opgehaald van de tramhalte en bij mijn ouders in de tuin gezet en hopelijk gaat mijn papa mijn dierbare fiets maken. 

Ik weet alleen, dat ik zeer, zeer teleurgesteld ben in mijn fiets. Ook weet ik, dat ik hem best wel mis en dat ik hoop dat 'ie snel beter wordt. 

Fiets is heel blij met een beterschapsberichtje.

Mooie dingen: ONA bags, dromen kan altijd.

 Laatst kwam ik per ongeluk op de website van ONA bags terecht. En wauw, dit zijn denk ik de mooiste cameratassen die ik ooit gezien heb. Natuurlijk moest ik het ook even met jullie, lieve lezers, delen. Zulk moois kan ik jullie natuurlijk niet onthouden. Mijn persoonlijke favoriet is The Bowery. Een klein, leren tasje waar ook nog spullen als je portemonnee en telefoon in past. Perfect als je met een dagje weg je camera wilt meenemen :)

 

Dit is dus The Bowery. Be-a-utiful isn't  it? Maar dan niet sarcastisch dus he. 

Helaas pindakaas: het enige nadeel aan ONA bags is dat ze best prijzig zijn. En mijn arme studenten portemonnee bevat niet zo veel geld. Maar dromen kan altijd toch?

bron afbeeldingen: ONA bags

Woorden tekort komen

Soms heb je wat woorden nodig bij foto's. Foto's zijn leuk, woorden zijn ook leuk. De combinatie van woorden en foto's zijn wat mij betreft het best. Nu heb ik zelf zo af en toe het probleem dat ik wat woorden tekort kom. Vroeger had ik genoeg woorden, al liet ik dat niet echt merken. Ik liet altijd 's nachts mijn woorden varen, op papier. Overdag hield ik liever mijn mond.

Eigenlijk kom ik wel vaker woorden tekort. Maar misschien zijn er voor sommige momenten eigenlijk ook geen woorden. Als je hoort dat de moeder van een vriendin kanker heeft. Wat voor woorden bestaan er dan nog om wat te zeggen?

Maar ook minder heftige momenten kom ik weleens woorden tekort. Als een professor mij een vraag stelt, als ik even niet op zit te letten. Of als ik word gewezen op het feit dat ik op dat moment misschien iets te veel woorden gebruik, kan ik even geen woorden vinden.

Woorden komen tekort als je beste vriendin je een geheimpje verteld, waarvan je totaal  niet had gedacht dat dat een geheim zou zijn en je eigenlijk alleen maar hard moet lachen.

Vaak kom ik woorden tekort als ik een stukje wil schrijven. Zoals nu. Woorden dwarrelen, vallen en verdwijnen weer. Geen idee wat ik nu weer moet vertellen. Misschien gewoon maar niks.

Ik vroeg aan mijn broertje wanneer hij woorden tekort komt. 'Wanneer ik niet genoeg woorden heb.'

En omdat ik jullie heel graag weer eens wat foto's uit mijn journal wou laten zien heb ik dat gewoon maar lekker gedaan in plaats van saaie natuurfoto's. Ik weet dat het niet echt extra inhoud aan de woorden geeft, maar ik had net geconcludeerd dat ik toch maar over niks ging vertellen dus kan dan maakt het ook niet uit wat voor foto's erbij komen.

Luikjes naar ergens anders.

Van de zomer, toen het nog heet en het gras geel in plaats van groen was, kwam ik deze oude foto's van mijn moeder tegen. Ze zaten in een doos, verstopt boven op de kast. Ik heb ze maar eens uitgezocht, ik kon er zulke leuke luikjes naar ergens anders mee maken. Naar tijden met gele rubber bootjes, schommelstoelen en jaren 70 jurkjes. 

Er is iets met oude foto's wat me aantrekt. Misschien is het wel het kijkje in andermans leven, hoe het toen was. Of eigenlijk: het verzinnen van hoe het toen was, of misschien nog eerder een vleugje van hoe het toen was. Langzaam de foto's door je vingers laten glijden. Ondertussen verhalen verzinnen wat er op dat moment gebeurde, wat er gezegd werd. 

Gewoon luikjes naar ergens anders bouwen.

Paris, oh Paris #3

Jullie zullen vast al moe worden van al die Parijs foto's maar ik heb goed nieuws voor jullie: dit is de laatste serie! De derde dag gingen we naar het paleis van Versaille.  Het was echt, nee echt, ontiegelijk druk. Stiekem wou ik best wel graag naar binnen, vriendje overigens stiekem best wel niet, maar het was zo druk dat we dat plan maar lieten varen. Vriendje blij, ik een beetje teleurgesteld. Maar gelukkig waren de tuinen van Versaille ook prachtig!
Het was een heerlijke dag en we hebben lekker de hele middag in het park vertoefd. We wouden rond 4 uur weer richting huis vertrekken en omdat we het hele eind nog moesten rijden besloten we er maar niet een te enerverende dag van te maken ;-).
Tegen het eind van de middag hadden we een roeibootje gehuurd, wat echt super leuk (en stiekem ook wel romantisch haha) was. Vriendje heeft de hele weg geroeid, maar dat is goed voor hem ;-).

Het was echt een heerlijke citytrip. We hadden ontzettend geluk met het weer en het was eigenlijk gewoon perfect.

Waar zijn jullie deze zomer naar toe geweest?

Eind van de zomer.

 

Vandaag is het 1 september. Wat mij betreft toch wel echt een beetje het einde van de zomer. Morgen ochtend begint de studie voor mij, nog meer het eind van die heerlijke zomer. Want laat ik een ding zeggen. Het was echt een heerlijke zomer.

Wat voor mij toch echt wel het nieuwe studiejaar inluidt: nieuwe studiespullen kopen. Want dat is wel handig als je college moet volgen. Gisterochtend worstelde ik me met moeite uit bed (na een weekje elke dag tot 4 uur wakker blijven eiste een beetje zijn tol, later meer woehoe). Plan van de dag: schoolspullen kopen. Ik stel dat het liefst zo ver mogelijk uit, omdat ik het kopen van lelijke kladbokken niet super plezierig vind.

Toen ik bij de HEMA aankwam was ik aangenaam verrast, want:

1) De schappen met schoolspullen waren maar voor driekwart leeg geroofd in plaats van helemaal! Er was nog wat voor mij over :-) 

2)  Niet de lelijke, saaie, die niemand wil hebben kladbokken waren over maar er waren zowaar nog leuke dingen.

3) De lelijke, saaie, die niemand wil hebben kladblokken waren nog duurder dan de leuke, waar mijn hartje sneller van gaat kloppen kladblokken.

De keuze was dus snel gemaakt. En ik was weer een blij mens. Wie mij, en mijn blog, inmiddels een beetje kent weet dat ik crazy word van mooie papierwaren.Wie dat nog meer heeft kan maar beter mee kijken.

Het verbaast me hoe blij papier me kan maken. Alleen al bij het bewerken en zien van de foto's word ik vrolijk. Tamelijk raar, maar that's me.

Hebben jullie al studiespullen (vast wel want aan de schappen te zien had half Nederland al studiespullen)?