Woorden tekort komen

Soms heb je wat woorden nodig bij foto's. Foto's zijn leuk, woorden zijn ook leuk. De combinatie van woorden en foto's zijn wat mij betreft het best. Nu heb ik zelf zo af en toe het probleem dat ik wat woorden tekort kom. Vroeger had ik genoeg woorden, al liet ik dat niet echt merken. Ik liet altijd 's nachts mijn woorden varen, op papier. Overdag hield ik liever mijn mond.

Eigenlijk kom ik wel vaker woorden tekort. Maar misschien zijn er voor sommige momenten eigenlijk ook geen woorden. Als je hoort dat de moeder van een vriendin kanker heeft. Wat voor woorden bestaan er dan nog om wat te zeggen?

Maar ook minder heftige momenten kom ik weleens woorden tekort. Als een professor mij een vraag stelt, als ik even niet op zit te letten. Of als ik word gewezen op het feit dat ik op dat moment misschien iets te veel woorden gebruik, kan ik even geen woorden vinden.

Woorden komen tekort als je beste vriendin je een geheimpje verteld, waarvan je totaal  niet had gedacht dat dat een geheim zou zijn en je eigenlijk alleen maar hard moet lachen.

Vaak kom ik woorden tekort als ik een stukje wil schrijven. Zoals nu. Woorden dwarrelen, vallen en verdwijnen weer. Geen idee wat ik nu weer moet vertellen. Misschien gewoon maar niks.

Ik vroeg aan mijn broertje wanneer hij woorden tekort komt. 'Wanneer ik niet genoeg woorden heb.'

En omdat ik jullie heel graag weer eens wat foto's uit mijn journal wou laten zien heb ik dat gewoon maar lekker gedaan in plaats van saaie natuurfoto's. Ik weet dat het niet echt extra inhoud aan de woorden geeft, maar ik had net geconcludeerd dat ik toch maar over niks ging vertellen dus kan dan maakt het ook niet uit wat voor foto's erbij komen.